المیرا ایروانی‌زاد بیش از هرچیز یک نقاش است. به عبارت دیگر، این کنش نقاشی و پردازش رنگ‌ها است که فضا و خاستگاه تصور و ترجمه‌ی افکار و ادراکات او را شکل می‌دهد. او کارش را با فرم‌های رنگی، انتزاعی و در عین‌حال ارگانیک شروع می‌کند. اما خیلی زود آنها را با رنگ، در اینجا رنگ سیاه، می‌پوشاند. تکنیک رنگ‌پوشانی و نیز اضافه کردن لکه‌ها نقش عمده‌ای در کار او دارند و به خلق فرم‌های تازه منجر می‌شوند. با این همه نمایشگاه «تنیده» شامل مجسمه و کولاژ نیز می‌شود. در مجسمه‌های سیاه‌رنگ روی دیوار، فر‌‌م‌ها و رنگ‌ها وجهی سه بعدی می‌یابند: فرم‌های تاخورده، بی‌وزن و معلق. در کولاژها، هنرمند کاغذها را آزادانه بین دو سطح شیشه‌ای نگه‌داشته است، کولاژهایی که اگرچه موقتا تثبیت شده‌اند، آنچه آشکار می‌کنند یا می‌پوشانند کاملا متغیر است.
البته این نمایشگاه صرفا به فرم و رنگ نمی‌پردازد. مجسمه‌ها با صدای محیطی از ساعات اولیه‌ی روز در یک شهر همراه شده‌اند و ما را از انتزاع به سمت جهان زندگی روزمره‌مان، فضای کلان‌شهری مثل تهران، سوق می‌دهند. هنرمند در این آثار چگونگی رویت‌پذیر شدن تاریخ، زندگی، سیاست و حافظه را در سطح متغیر یک شهر پی می‌گیرد، در لایه‌های پوست شهر. او درگیر این مساله است که چطور فاصله، تغییر زمانی و تجربه به ادراک و حرکت فرد در فضای شهری شکل می‌بخشد و تعیین می‌کند فرد تا چه حد می‌تواند در این لایه‌ها راه خود را بیابد.
هانا یکوبی | مورخ هنر