هنرمندان: بابک اطمینانی، ایمان افسریان، نازگل انصارینیا، شهلا حسینی، وحید حکیم، محمدحسین عماد، مهران مهاجر، غزاله هدایت
تقليل بخشيدن در كار هنری میتواند نقاط آغاز و انجام متفاوتی داشته باشد.
گاه مقصود از تقليلْ تأويل است؛ يعنی به اول يا سرآغاز بازگرداندن چيزها: تأويل به عناصرِ مبنایِ زبان بصری (به حداقل رساندن، مينيمال كردن، برای فاصله گرفتن از آشوب، يا افراطكاریهای ذهنيت)، يا به آغاز بازگرداندن به عنوان مجرای بازگشتن به اصل، خاستگاه، و سرچشمه. بازگشت به بدوِ چيزها. ناپوشيده ساختن حقيقت.
همچنين تقليل میتواند نوعی تعليق باشد؛ به تعليق درآوردن، در پرانتز گذاشتن، يا ايجاد وقفه در جريانِ واقعيتی خاص، يا در «واقعيت» به عنوان اصل عامِ حاكم بر روالها، قاعدهمندیها، عادتها، و پوشانندهی امكانها، شگفتیها، رخدادها.
و تقليل گاهی پيراستن و ويراستن است، براي ناپوشيده ساختن آنچه رسوب گرفته است. كنار زدن است، خلوت كردن است، به قصد حاضر ساختنِ غياب يك چيز؛ برداشتن چيزها و خالي كردن ميدان، تا نبود چيزها بود آنها را برايمان روشنا بخشد؛ و چه بودنشان را، و چگونه بودنشان را.
از اين روست كه تصوير خانهی برهنهی خالی از وسايل در آخرين لحظهی پيش از رفتن در خاطرمان حك میشود. تصويری نگاتيو كه جوهر امر پوزيتيو را بهيكباره آشكار میكند.
مجید اخگر
آبان 94
درباره نمایشگاه:
ایدهی اصلی این نمایشگاه ردیابی نوعی فرم بیانی خاص در آثار برخی هنرمندان ایرانی است؛ فرمی که با اغماض میتوان آن را حاصل نحوهی بيانی مبتنی بر تقلیل و فروکاهش عناصر بصری دانست، چه این فروکاستن در فرایند خلق اثر اتفاق افتاده باشد و چه، از همان آغاز، در انتخاب سوژه و فضا. گویی همهی این هنرمندان در دورههايی از كار هنری خود، ولو با اهداف و برنامهای متمایز از دیگری، گاه به چنین خلوتی روی آورده اند تا امکان تأمل در سکوتی بصری را برای خود و مخاطبانشان فراهم آورند. این نمایشگاه بستری است تا آثار به نمايش درآمده با خلوت متنوع خود، طرحی از تصویر جمعی تازهای پیش روی ما ترسیم کنند.