امکان

 

این سومین نمایشگاه عکس نوشین شفیعی در امکان است. تمرکز بر تهران، وضعیت‌های موقتی و شکل ظهورشان در عکس را شاید بتوان خط رابط این سه مجموعه دانست. اگر «داج» شهر را ماخولیایی و شب‌زده و «شهر‌بازی» آن را غرق در زرق و برق‌ گذرایش پدیدار می‌کرد، در این مجموعه‌ با تهران دیگری مواجه‌ایم: این بار اسکلت شهر نمایان شده است، با زهوارها و چفت‌و‌بست‌هایی که در عین سرپا نگاه داشتن این سازه، هرلحظه ممکن است از هم بپاشند.